Τα ψάθινα καπέλα

Κάθε φορά που βγαίνω έξω αυτες τις μέρες με τη ζέστη, με πιάνει πονοκέφαλος. Η κόρη μου νομίζει ότι φταίει που δεν φοράω καπέλο, και συνέχεια μου αγοράζει καπέλα. Δεν τα φοράω φυσικά, και γκρινιάζει.


Σήμερα σκαλίζοντας τις φωτογραφίες βρήκα αυτή απο τη γιορτή λήξης του σχολικού έτους στο Δημοτικό. Ύπάρχουν τρία κορίτσια με τεράστια καπέλα, και το μεσαίο είμαι εγώ. Είναι αυτή που φαίνεται πίσω απο το καπέλο του δασκάλου.


Έτσι μπορεί να δει ότι φορούσα καπέλα κάποτε, και μάλιστα μεγάλα. Αυτό είναι σαν της Καμίλας στο γάμο του Ουίλιαμ. Πολύ ωραίο, τώρα που το προσέχω.

Όλοι είναι λουσάτοι στη φωτογραφία αυτή. Αγόρια με το καλοκαιρινό τους κούρεμα, δηλαδή γουλί, με καθαρά πουκάμισα, δασκάλες με άσπρους γιακάδες, δάσκαλοι με γραβάτες, μια πανδαισία υποδοχής των διακοπών. Κι όλοι ευχαριστημένοι με τη σχολική χρονιά που πέρασε, ικανοποιημένοι απο τις επιδόσεις, ή απλώς τους προβιβασμούς.

Πολλά έχουν αλλάξει απο τότε, αλλά το τέλος της σχολικής χρονιάς θεωρείται ακόμα κάτι σημαντικό για παιδιά και δασκάλους. Καλή ξεκούραση τους εύχομαι, καλές διακοπές, να πάρουν πολλές πολλές δυναμεις για το Σεπτέμβριο.