Πιάνουν οι ζέστες

Όταν ήμασταν παιδιά οι διακοπές γίνονταν για λόγους υγείας. Το Αγρίνιο ήταν πολύ ζεστό το καλοκαίρι και με πολλά κουνούπια, υπήρχε λοιπόν ανάγκη να απομακρυνθούμε απο κει, να γλιτώσουμε την ελονοσία και να ενισχύσουμε τα πνευμόνια μας με καθαρό αέρα.


Ο πατέρας μου ταξιδεύοντας στα γύρω χωριά για τη δουλειά του ανακάλυψε τον Άγιο Βλάσιο. Είναι ένα χωριό σε υψόμετρο 1000μ, γεμάτο έλατα, με πολύ υγιεινό κλίμα. Μας πήγε λοιπόν εκεί για διακοπές, αν και θα προτιμούσαμε τη θάλασσα. Νοικιάσαμε ένα σπίτι με στρώματα γεμάτα κοριούς, που για μια βδομάδα τα πλέναμε και τα τινάζαμε, χωρίς να καταφέρνουμε να τους εξολοθρεύσουμε τελείως. Περνούσαμε το καλοκαίρι μας εκεί κάνοντας βόλτες στο δάσος και βοηθώντας τη μαμά στις ατελείωτες δουλειές του σπιτιού, που δεν είχε ούτε νερό τρεχούμενο, κι έπρεπε να το φέρνουμε απο τη βρύση του χωριού.




Η βρύση ήταν όπως στα παραμύθια και στο σινεμά, με τις γυναίκες να μαζεύονται γύρω- γύρω κουβαλώντας ένα σταμνί, και να πιάνουν την κουβέντα περιμένοντας. Μας άρεσε να συναντάμε τις φίλες μας εκεί, αλλά το κουβάλημα του νερού δεν μας άρεσε καθόλου.


Πάνω στο βουνό, ακολουθώντας το μονοπάτι, κάναμε βόλτες μέχρι μια άλλη αρκετά μακρινή πηγή, που τη λέγαν Νεραϊδόβρυση, κι εκεί καθόμασταν να φάμε και να πιούμε νερό απο το βουνό, παγωμένο όπως έβγαινε απο το βράχο.


Με τον αδερφό μου περπατήσαμε όλα τα μονοπάτια, δεν μας άφηνε να τεμπελιάζουμε και να χαζεύουμε, έπρεπε οπωσδήποτε να κάνουμε μεγάλες διαδρομές.
Από τα σπίτια του χωριού έβλεπες κάτω την κοιλάδα του Αχελώου, και φαινόταν το ποτάμι τόπους -τόπους να αστράφτει απο το φως του ήλιου, ή του φεγγαριού.

Ήμασταν ελεύθερες να τριγυρίζουμε, δεν είχαμε τον έλεγχο της γιαγιάς που δεν ερχόταν μαζί μας, έμενε στο Αγρίνιο, αλλά μας έλειπαν οι παρέες μας. Ευτυχώς γνωρίσαμε μερικά παιδιά και κάναμε μαζί εξερευνήσεις μέσα στα δέντρα.

Μαζεύαμε λουλούδια, ήταν ο πιο προσιτός θησαυρός. Υπήρχαν τα συνηθισμένα και τα σπανιότερα, κάτι μωβ και ροζ ορχιδέες που φύτρωναν ανάμεσα στα έλατα.
Απο τότε που πήγαινα μικρή διακοπές εκεί, δεν ξαναείδα πουθενά τέτοια λουλούδια