Θα γυρίζαμε στον τόπο μας

Η γιαγιά Καλιόπη, η πηλιορείτισα, αφού έμεινε για λίγο καιρό στο χωριό με το γιο της, κατέβηκε στη Λάρισα με την κόρη της, αλλά κι εκεί δεν ευδοκίμησε. Οπότε ήρθε σε μας, στο Αγρίνιο να δει πώς θα τα πάει, και καταλάβαμε γιατί δυσκολευόταν να συμβιώσει με τις οικογένειες των άλλων της παιδιών. Ήταν πολύ ισχυρογνώμων άνθρωπος, είχε άποψη για όλα και δεν υποχωρούσε μέχρι να την επιβάλει.

Οι γονείς μου την ανέχτηκαν. Εξάλλου, δεν υπήρχε τέταρτη επιλογή, να πάει. Την άφησαν να τους κουμαντάρει μέχρι και στο θέμα της αγοράς σπιτιού. Δεν ήθελε να αγοράσουμε σπίτι στο Αγρίνιο:

"Απαπα Γιαννάκη μου, τι δουλειά έχουμε εδώ; Εμείς θα γυρίσουμε στον τόπο μας!"

Κι όμως είχαμε μια χαρά δουλειά, εκεί την είχαμε τη δουλειά! Αλλά η Καλλιόπη ανένδοτη. Έτσι έπρεπε να μένουμε σε νοικιασμένα σπίτια, και κάθε τόσο να μετακομίζουμε. Κάποια στιγμή ο πατέρας μου αγόρασε ένα οικόπεδο για να χτίσει. Τότε πια η πλύση εγκεφάλου της γιαγιάς έγινε καθημερινή, πως θα γυρίζαμε στον τόπο μας. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί οι γονείς μου την άφηναν τόσο πολύ να τους επηρεάζει.

Δεν αποκτήσαμε σπίτι στο Αγρίνιο, αλλά ούτε γυρίσαμε και στον τόπο μας. Κι η γιαγιά μου δεν πρόλαβε ποτέ να πάει ξανά. Έμεινε μαζί μας, πέθανε στο Αγρίνιο και τάφηκε εκεί

Στη φωτογραφία η γιαγιά Καλιόπη κρατά αγκαλιά τον αδερφό μου το Γιωργάκη. Είναι η μοναδική του φωτογραφία. Αυτό το καημένο το αγοράκι, πέθανε απο παιδική αρρώστια όταν είχαμε αρρωστήσει όλα τα παιδιά μαζί. Τα κορίτσια γλύτωσαν, ως πιο γερές κράσεις, φτιαγμένα για μεγάλες δοκιμασίες και ταλαιπωρίες, το αγόρι δεν άντεξε. Έτσι μείναμε μια οικογένεια με τέσσερα κορίτσια, και μόνο ένα αγόρι, τον μεγάλο αδερφό μου.
Ο τόπος σου, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα, είναι εκεί που περνάς τα παιδικά σου χρόνια. Η γιαγιά μου τα πέρασε στη Δράκεια, κι εκεί ήταν ο τόπος της. Συμβιβαζόταν με τη Λάρισα, κι ως εκεί. Εμένα ο τόπος μου είναι το Αγρίνιο. Εκεί πέρασα τα παιδικά μου χρόνια, κι ας έλεγαν διαρκώς οι γονείς μου ότι είμαστε απο αλλού, κι ας του έβρισκαν διαρκώς ελαττώματα. Κι ας ζω στην Αθήνα εξήντα χρόνια τώρα.