Αυτό το μονοπάτι οδηγούσε στο εκκλησάκι του Αγίου Χριστοφόρου, που βρισκόταν λίγο έξω απο το Αγρίνιο. Ήταν ένας πανέμορφος περίπατος μέσα στο δάσος, και πηγαίναμε συχνά με τον αδερφό μου το Στέφανο, όπως εδώ που είμαστε εμείς μικρές, κι εκείνος είναι ήδη ένας μεγάλος άντρας. Μπορεί τα ρούχα μας να μη μοιάζουν πολύ εκδρομικά, αλλά δεν μας εμπόδιζαν να κάνουμε αυτή την εξαιρετική εξόρμηση στον καθαρό αέρα, τη βόλτα στο βουνό που ήταν αρκετά κοντά στο σπίτι μας.
Μονοπάτι, δάσος, περίπατος, όλα αυτά φαίνεται πως ήταν πολυτέλειες μιας εποχής που πέρασε ανεπιστρεπτί. Τώρα η περιοχή έχει γεμίσει σπίτια, το μονοπάτι έγινε δρόμος, ο Άγιος Χριστόφορος έχει μεταφερθεί στο κέντρο της πόλης, σε μια μεγάλη εκκλησία, και για να πάνε βόλτα οι Αγρινιώτες παίρνουν το αυτοκίνητο και απομακρύνονται. Δεν ξέρω αν περπατάνε, αν και μπορούν να φοράνε τώρα πολύ πιο μελετημένα σπορ ρούχα.
Διάβασα τις προάλλες, ότι ο αρχιεπίσκοπος έσπασε το πόδι του πηγαίνοντας στη γιορτή του Αγίου Χριστοφόρου. Θα ήταν την περασμένη Δευτέρα, που γιόρταζε ο άγιος και θα είχε πάει να λειτουργήσει στην εκκλησία. Ελπίζω να γίνει γρήγορα καλά, είναι ένας ιερωμένος που γαληνεύει τα πνεύματα με αληθινή χριστιανική στάση.
No comments:
Post a Comment